Po symbolach Anglii, Szkocji i Irlandii przyszła pora na Walię. 🙂 1 marca obchodzimy Dzień Świętego Dawida (ang. Saint David’s Day), patrona Walii. Symbole Walii nie są znane zbyt powszechnie, znacznie słabiej niż np. symbole Anglii, dlatego warto poświęcić im kilka słów. Zaczynamy – naturalnie, od patrona! 🙂
Święty Dawid
Patron Walii, czyli święty Dawid, zwany też Dawidem z Menevii (dzisiejszego miasteczka St David’s), był mnichem (ang. monk). Żył w VI wieku n.e., a w Menevii założył klasztor (ang. monastery), którego został przełożonym i w którym wprowadził bardzo surową regułę (święty ten zasłynął zresztą jako asceta). Później przyczynił się do powstania jeszcze kilkunastu innych klasztorów. Z uwagi na duże zasługi w głoszeniu chrześcijańskiej wiary został wybrany biskupem Menevii. Zmarł 1 marca 589 lub 601 roku i ten dzień ustanowiono jego świętem. Święty Dawid stał się symbolem niezależności Walii i jest jej patronem od XII wieku.
Z jego postacią wiążą się liczne tradycje i legendy. Podobno kiedy powstał, by przemówić na synodzie, ziemia pod jego stopami się uniosła i powstało niewielkie wzniesienie, dzięki czemu usłyszał go cały zgromadzony tłum. Mówiono też, że na ramieniu przemawiającego usiadła gołębica o złotym dziobie, co uznano za symbol jego świętości. Na obrazach święty Dawid jest więc zwykle przedstawiany na wzniesieniu (ang. hillock), z gołębicą (ang. dove) na ręku.
Święty Dawid, podobnie jak św. Patryk, św. Andrzej i św. Jerzy, także ma swoją flagę z krzyżem. Krzyż św. Dawida (ang. St David’s Cross) to żółty krzyż na czarnym tle; nie jest on jednak obecny na brytyjskiej fladze (Walia jest tam reprezentowana przez Anglię).
Jak Walijczycy obchodzą Dzień Świętego Dawida?
1 marca to w Walii święto narodowe, nie jest to jednak dzień wolny od pracy. W tym dniu w całej Walii odbywają się pochody, koncerty i różnego rodzaju festiwale, a dzieci występują w szkolnych przedstawieniach. Małe dziewczynki często wkładają wtedy tradycyjne walijskie stroje i kapelusze.
Walijczycy spędzają swoje święto na świeżym powietrzu, przy bogato zastawionych stołach. Tradycyjnymi potrawami spożywanymi w Dniu Świętego Dawida są zupa z porów oraz tzw. cawl, czyli gulasz z mięsa i warzyw (głównie jagnięciny i porów). Piecze się także chleby z rodzynkami (ang. speckled bread lub wal. bara brith), a jednym z symboli święta stało się piwo, przy którym biesiadnicy opowiadają sobie narodowe legendy. Więcej przepisów na ten dzień znajdziecie tutaj.
Kiedyś modne było także wysyłanie sobie z tej okazji kartek z napisem Wesołego Dnia św. Dawida! (wal. Dydd Gwyl Dewi Hapus!), ale dziś kartki te to już częściej tylko pamiątka dla turystów. 🙁
Więcej znajdziecie oczywiście na stronach niezawodnej Wikipedii.
Zwierzęce symbole Walii
Pierwszym zwierzęcym symbolem Walii jest czerwony smok (wal. Y Ddraig Goch). Widnieje on – na biało-zielonym tle – na tradycyjnej fladze Walii. Jest to flaga Henryka VII Tudora, który został królem Anglii po zwycięstwie nad Ryszardem III w bitwie pod Bosworth Field, kończącej Wojnę Dwóch Róż. Smok ten – znak księcia Gwynedd (księstwa będącego częścią Walii) – oraz biało-zielone kolory Tudorów (dynastii królów Anglii wywodzącej się od Walijczyka, Owena Tudora) były obecne na królewskim herbie podczas panowania całej tej dynastii.
Drugim zwierzęcym symbolem Walii, a konkretniej – walijskiej przyrody, jest kania ruda, drapieżny ptak z rodziny jastrzębiowatych (ang. red kite).
Roślinne symbole Walii
Pierwszym roślinnym symbolem Walii jest… por (ang. leek). Por jest noszony 1 marca przez Walijczyków ze względu na legendę związaną ze św. Dawidem. Według niej, przed bitwą z Anglosasami poradził on Walijczykom, by narwali z pola dzikich porów i przypięli je do swoich hełmów. Dzięki temu mieli się nawzajem łatwiej rozpoznawać podczas walki. Warzywo to stało się symbolem św. Dawida.
Drugim roślinnym symbolem Walii jest natomiast żonkil (ang. daffodil). Podobno z dwóch powodów. Po pierwsze, kwitnie w marcu, był więc świadkiem śmierci świętego Dawida. Po drugie, w języku walijskim wspomniany wcześniej por to cehinen, a żonkil to cenhinen Bedr, czyli por Piotra. Tak więc, by uniknąć pomyłki i na pewno upamiętnić roślinę związaną ze świętym, na wszelki wypadek zarówno por, jak i żonkil zostały symbolami Walii i są w ten dzień noszone przez Walijczyków. Przy tym żonkil uważany jest bardziej za symbol Walii, a por – za symbol świętego Dawida. 🙂
Pozostałe symbole Walii
Pieśń Hen Wlad fy Nhadau (ang. Land of My Fathers, możecie posłuchać jej tutaj) to narodowy hymn Walii (ang. the national anthem of Wales). Jest on wykonywany podczas otwarcia obrad walijskiego parlamentu (ang. Welsh Assembly) oraz podczas innych oficjalnych uroczystości. Można go także usłyszeć przy okazji ważnych wydarzeń sportowych, w których występuje reprezentacja Walii (np. meczów piłki nożnej czy rugby).
Ostatni walijski symbol to godło (oznaka) księcia Walii (ang. the heraldic badge of The Prince of Wales). Oznaka, zwana Piórami Księcia Walii (ang. The Prince of Wales’s feathers), to trzy srebrne strusie pióra otoczone książęcą koroną, pod którą widnieje niebieska wstęga z dewizą Ich dien (w jęz. staroniemieckim to odpowiednik dzisiejszego niemieckiego Ich diene – Ja służę). Oznaka ta (lub jej stylizowana wersja) używana jest przez niektóre walijskie kluby sportowe oraz walijskie regimenty w brytyjskiej armii. Książę Walii stanowczo sprzeciwia się natomiast używaniu tej oznaki na walijskich produktach i pamiątkach, twierdząc, że jedynie ona ma prawo do jej używania.
I to tyle na dziś. Mam nadzieję, że spodobała Wam się walijska symbolika. Por jest uroczy, prawda? 😉 A jeśli macie ochotę na więcej ciekawostek, nie tylko na temat Zjednoczonego Królestwa, zapraszam na fiszki.pl!
