Dzieci się nudzą jednak nie tylko wtedy, gdy pada deszcz, lecz również w czasie monotonnych podróży samochodem czy w poczekalni u lekarza. A czasami mają po prostu dość elektronicznych gadżetów i chcą się pobawić „analogowo”. Jest kilka gier, które wielu z nas może pamiętać ze szkoły, jak np. „Państwa, miasta” czy „Wisielec”. Gry te mają tę zaletę, że nie potrzebujemy do nich zaawansowanego sprzętu. Dodatkowo, ich reguły dają się wytłumaczyć w kilku zdaniach. Niezłą odmianą jest zastąpienie języka polskiego językiem obcym. Wtedy rozgrywka staje się dużo trudniejsza i przez to bardziej atrakcyjna, zwłaszcza dla starszych dzieci. Podczas gry warto mieć pod ręką słownik, aby sprawdzić poprawność pisowni – wtedy sprytnie połączymy przyjemne z pożytecznym.
„Państwa, miasta” – czyli kojarzymy słówka
Poniżej znajdziecie tabelki do „Państw, miast” w różnych językach 🙂 I tak: po niemiecku gra nazywa się „Stadt, Land, Fluss”, po francusku „Jeu du baccalauréat” lub „Jeu du bac”, a po włosku „Nomi, cose, città”. Na obszarze anglojęzycznym gra jest znana jako „City-Country-River” lub „Categories game”, a jej reguły są dość zróżnicowane i polegają na dobieraniu wyrazów do najróżniejszych kategorii tematycznych.
A oto reguły gry „Państwa, miasta”: Uczestnicy otrzymują lub rysują tabelkę z kategoriami tematycznymi (państwa, miasta, rośliny, zwierzęta, itd.). Jeden z graczy rozpoczyna głośnym „A” wymawianie alfabetu (lecz resztę liter wypowiada już w myślach!), inny gracz mówi „stop” i gra zaczyna się od tej litery, na której zatrzymał się alfabet. Wyrazy we wszystkich kategoriach muszą zaczynać się tą właśnie literą, a gracz, który najszybciej wypełni wszystkie pola tabelki mówi „stop”. Wtedy przystępuje się do liczenia punktów.
Punktacja wygląda następująco: za każdy poprawny wyraz gracz otrzymuje 10 punktów, jeśli jest to wyraz, który występuje tylko raz w danej rundzie, gracz zyskuje 15 punktów a jeśli nikt nie wypełnił poprawnie danej kategorii, szczęśliwiec zgarnia 20 punktów. W przypadku, gdy wszyscy gracze wpisali to samo wyrażenie, każdy otrzymuje po 5 punktów. Za brak wyrazu lub błędny wpis przypada 0 punktów. W „Państwa, miasta” gra się tak długo, jak długo uczestnikom starczy inwencji, wygrywa ten, kto uzyskał najwięcej punktów.
Angielski – tabelka “państwa, miasta”
Niemiecki – tabelka “państwa, miasta”
Francuski – tabelka “państwa, miasta”
„Wisielec” – po literce do słowa
Nawet banalna gra w „Wisielca” może zmienić się w emocjonujące starcie, gdy trzeba będzie odgadnąć taki wyraz po niemiecku: S_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ r*. Ha! „Wisielec”, „Hangman”, „Виселица”, „Ahorcado”… w każdym języku można zawisnąć na rysunkowej szubienicy, jeśli nie odgadnie się tajemniczego wyrazu, jaki wymyślił przebiegły przeciwnik. „Wisielec” to gra dla dwóch (ewentualnie kilku) osób. Jeden z graczy wymyśla słowo, następnie zapisuje na kartce tylko pierwszą jego literę, pozostałe markuje kreseczkami. Przeciwnik wymienia kolejne litery, które według niego mogłyby tworzyć dany wyraz. Jeśli trafi, litera jest wpisywana w odpowiednie miejsce, jeśli nie – gracz prowadzący rysuje kolejne elementy szubienicy. Radzę ustalenie na początku, w jakim języku jest prowadzona gra! Zdarzyło mi się już „zawisnąć”, gdy okazało się, że Duża Mi gra po niemiecku, a ja po polsku! 😉
Tutaj znajdziecie podpowiedź, jak rysować „wisielca”.
*Sommerferienlager – kolonie letnie
„Trzy słowa” – haiku dla początkujących
Inną, mniej znaną w Polsce grą są „Trzy słowa” („Drei-Worte-Spiel”). Jest to gra dla dwóch lub kilku graczy. Pierwszy z uczestników zapisuje na kartce papieru trzy słowa jakiejś opowieści. Potem podaje kartkę dalej i kolejna osoba dopisuje następne trzy słowa. Znaki interpunkcyjne mogą być stawiane dowolnie przez kolejnych graczy. Gra kończy się, gdy na kartce nie ma już miejsca. W tej grze nie ma zwycięzców, jest za to mnóstwo śmiechu, bo te krótkie historie pełne są karkołomnych zwrotów akcji. „Trzy słowa” można urozmaicić, określając np. tematykę lub gatunek opowieści: powieść kryminalna, bajka, artykuł prasowy.
A oto krótka próbka gry „Trzy słowa” na dwa długopisy:
Der Löwe springt im Gehege. Der Zirkusdirektor versucht seine Konzerte schön zu gestalten. Er bringt Pferde zu galoppieren. Die Pferde und die Löwen gehen zusammen im Kreis. Alle Zuschauer sind begeistert und machen manchmal große Augen.
