Wymowa niemiecka to drażliwy temat :). To właśnie z powodu jego „twardego” brzmienia, niemiecki raczej nie jest zaliczany do najpiękniejszych języków świata… Z drugiej strony jest również wielu miłośników tych wyjątkowych dźwięków, którzy opanowanie wymowy języka niemieckiego traktują jako ekscytujące wyzwanie 😉 O gustach się nie dyskutuje. Jednak niezależnie od tego, czy niemiecki brzmi dla Ciebie ładnie czy okropnie, jeżeli uczysz się tego języka, powinieneś zwrócić szczególną uwagę na często popełniane błędy w wymowie, które są typowe dla Polaków, a mniej oczywiste niż nieprawidłowa wymowa przegłosów („umlautów”) czy niemieckiego, gardłowego „r”. Nawet jeżeli posługujesz się językiem naszych zachodnich sąsiadów na poziomie zaawansowanym, na wszelki wypadek sprawdź, czy nie popełniasz nieświadomie poniższych błędów.
Wymowa niemiecka – „długie samogłoski” (lange Vokale) i „krótkie samogłoski” (kurze Vokale)
Jeden z typowych błędów popełniany przez Polaków w niemieckim, często pojawia się już na samym początku przygody z tym językiem. Mowa o skracaniu samogłoski „o” w nazwie naszego kraju, np. w takim zdaniu:
Ich komme aus Polen. – Pochodzę z Polski.
Krótkie „o” zmienia tu zupełnie znaczenie słowa z podanego przykładu na „Pollen” (pyłek, pyłki), którego można użyć np. w takim kontekście:
Ich bin allergisch gegen Pollen. – Mam alergię na pyłki.
Błędne wydłużenie „o” w słowie „Pollen” mogłoby z kolei tutaj oznaczać, że mamy alergię na Polskę lub Polaków.
W języku niemieckim dana samogłoska może być wymawiana krótko bądź długo. Powyższe przykłady dobrze ilustrują, dlaczego odpowiednia wymowa krótkich i długich samogłosek ma duże znaczenie w procesie komunikacji. Gdy po samogłosce występuje np. podwójna spółgłoska, nie „przeciągamy” poprzedzającej samogłoski (np. wis-sen – krótkie „i”, Bett – krótkie „e”). Jeżeli znajduje się po niej pojedyncza spółgłoska, poprzedzającą samogłoskę należy wydłużyć (np. ha-ben – długie „a”).
Nieme „h” w języku niemieckim
Warto też pamiętać, że nieme „h” (czyli takie, którego nie wymawiamy – w środku lub na końcu wyrazu) wydłuża poprzedzającą samogłoskę (np. neh-men). I tutaj pojawia się kolejny często popełniany błąd – wymawianie niemego „h”, poprzedzającego spółgłoski (l, m, n, r), jako „j” („nejmen”).
W rozróżnianiu długich i krótkich samogłosek bardzo pomocna okazuje się transkrypcja fonetyczna. Zachęcam do korzystania z takiego zapisu wymowy. Długie samogłoski są w niej najczęściej zaznaczone za pomocą dwukropka.
Uniwersalne wskazówki dotyczące tego, jak ćwiczyć wymowę języka obcego (na przykładzie angielskiego), znajdziesz tutaj.
A poniżej mała ściąga – podstawowe zasady wymowy języka niemieckiego:
Uczysz się języka niemieckiego? Chcesz zacząć? Sprawdź wszystkie zestawy FISZEK do nauki niemieckiego w naszym sklepie
