Jednym ze sposobów wyrażania przyszłości w języku angielskim jest czas Future Simple, tworzony za pomocą czasownika posiłkowego (operatora) „will”.
People will live on the Moon.
Z dzisiejszego wpisu dowiesz się, kiedy używać czasu przyszłego prostego w języku angielskim, poznasz praktyczne przykłady i szybko sprawdzisz swoją wiedzę za pomocą krótkiego testu. Wpis powstał na podstawie Angielskiej gramatyki dla początkujących – zestawu 250 dwustronnych kart do nauki najważniejszych zagadnień angielskiej gramatyki na poziomie podstawowym.
Aby utworzyć formy osobowe czasownika, wystarczy umieścić operator „will” między podmiotem a czasownikiem głównym w formie bezokolicznika, np.:
I will come, you will come, she will come itd.
W sytuacjach oficjalnych można w 1. osobie liczby pojedynczej i mnogiej użyć też operatora w formie „shall” (np. „I shall always remember…” – „Zawsze będę pamiętać…”).
Operator „will” bardzo często występuje w formie ściągniętej „’ll”, np.:
I’ll come, you’ll come itd.
Pamiętaj, że form ściągniętych nie stosuje się w pismach oficjalnych!
Czas future simple – przyszły prosty: tworzenie pytań ogólnych
Pytania ogólne tworzy się za pomocą inwersji – zamiany miejscami podmiotu z operatorem „will” (lub „shall”). Pytania do zdań:
People + WILL + live + forever. (Ludzie będą żyć wiecznie.)
My son + WILL + be + famous. (Mój syn będzie sławny.)
będą zatem wyglądać następująco:
WILL + people + live + forever? (Czy ludzie będą żyć wiecznie?)
WILL + my son + be + famous? (Czy mój syn będzie sławny?)
Czas przyszły prosty angielski – tworzenie pytań szczegółowych
Pytania szczegółowe tworzy się przez umieszczenie zaimka pytającego na początku pytania (utworzonego za pomocą inwersji):
Why + WILL + he + stay? (Dlaczego on zostanie?)
Who + WILL + Kate + see? (Kogo zobaczy Kasia?)
Pytanie o podmiot zadaje się tak jak w innych czasach, czyli przez wstawienie w miejsce podmiotu zaimka pytającego „who?” („kto?”):
Who + WILL + see + Kate? (Kto zobaczy Kasię?)
Simple Future – przeczenie
Przeczenie tworzy się przez dodanie cząstki „not” („nie”) po operatorze „will”, np.:
I will not stay!
W sytuacjach oficjalnych w 1. osobie liczby pojedynczej i mnogiej można spotkać operator w formie „shall” (np. „We shall not forget…” – „Nie zapomnimy…”).
Przeczenie w czasie Simple Future często tworzy się z użyciem ściągniętej formy operatora „will not” – „won’t”, np.:
I won’t stay.
W sytuacjach oficjalnych w 1. osobie liczby pojedynczej i mnogiej można spotkać operator w formie „shan’t” (np. „I shan’t forget…” – „Nie zapomnę…”), ale występuje ona dość rzadko. Form ściągniętych nie stosuje się w pismach oficjalnych!
Future Simple – pytanie z przeczeniem
Zaprzeczone pytania w czasie Future Simple tworzy się za pomocą inwersji – zamiany miejscami podmiotu z operatorem „will” lub jego zaprzeczoną formą ściągniętą:
Pytania do zdań:
He + WILL + NOT + go away. (On nie odejdzie.)
She + WON’T + come. (Ona nie przyjdzie.)
będą zatem wyglądać następująco:
WILL + he + NOT + go away? (Czy on nie odejdzie?)
WON’T + she + come? (Czy ona nie przyjdzie?)
Czas przyszły angielski – krótkie odpowiedzi
Gdy udziela się krótkich odpowiedzi na pytania ogólne, należy pamiętać, że – inaczej niż w języku polskim – krótkie „yes” („tak”) lub „no” („nie”) nie wystarczą. Odpowiedź musi zawierać operator „will”, np.:
– Will you stay? (Zostaniesz?)
– Yes, I will. (Tak.)
Odpowiedź przecząca może zawierać ściągniętą formę operatora – „won’t”:
– Will he be rich? (Czy on będzie bogaty?)
– No, he won’t. (Nie.)
Czas przyszły prosty – zastosowanie
Czas przyszły angielski Future Simple używa się przede wszystkim:
1. do wyrażania prognoz i przewidywań co do przyszłości, np.:
Some day you will leave us… (Pewnego dnia nas opuścisz…)
Użycie czasu Future Simple, w odróżnieniu od zwrotu „going to” (You’re going to fall!), jest wyraźną sugestią oddalenia w czasie przewidywanych wydarzeń lub braku konkretnych i widocznych przesłanek do ich nastąpienia.
2. do wyrażania zamiarów lub obietnic na przyszłość, np.:
I will always love you. (Zawsze będę cię kochać.)
3. do składania spontanicznych ofert lub propozycji, np.:
This bag is really heavy. I’ll help you! (Ta torba jest naprawdę ciężka. Pomogę ci!)
4. do oznajmiania decyzji podjętych w chwili mówienia, np.:
Are you staying longer? I’ll stay with you! (Zostajesz dłużej? Zostanę z tobą!)
Tutaj różnica między użyciem czasu Simple Future, czasu Present Continuous i zwrotu „going to” polega na tym, że w każdym przypadku inny jest moment podjęcia decyzji:
- Użycie czasu Simple Future sugeruje, że decyzję podjęto w chwili mówienia.
- Użycie zwrotu „going to” („I’m going to stay with you”) sugerowałoby, że decyzję podjęto już wcześniej, a teraz jest ona tylko komunikowana.
- Z kolei użycie czasu Present Continuous („I’m staying with you”) sugerowałoby, że nie tylko podjęto już decyzję, lecz także poczyniono przygotowania do jej realizacji.
Charakterystyczne zwroty
1. Istnieją czasowniki i przymiotniki, po których szczególnie często występuje czas Simple Future. Należą do nich np. „to think” („myśleć”), „to promise” („obiecywać”) czy „to be sure” („być pewnym”):
I think she’ll come. (Myślę, że ona przyjdzie.)
I promise I will come. (Obiecuję, że przyjdę.)
W zdaniach przeczących, w których występuje czasownik „to think”, zaprzecza się z reguły tenże czasownik, a nie czasownik główny, np.:
I don’t think he’ll drink it. (Myślę, że on tego nie wypije.)
2. Dla tego czasu charakterystyczne są także niektóre przysłówki – umieszcza się je między operatorem „will” a czasownikiem głównym, np. „surely”, „ probably” :
Mike will surely come back. (Michaś z pewnością wróci.)
